10 misverstanden

Met vergoedingen die kunnen oplopen tot meer dan € 11.000,- is het niet gek om te denken dat mensen alleen maar deelnemen vanwege het geld. Maar niets is minder waar: terugkerende deelnemers doen dat vaak ook vanwege de gezelligheid in de kliniek en de tijd die ze voor zichzelf hebben. Andere deelnemers doen mee omdat een vriend, familielid of kennis te maken heeft met een bepaalde aandoening en dit hun manier is om een steentje bij te dragen. Of er zijn mensen zoals deelnemer Peter - die gewoon écht heel nieuwsgierig zijn en bewust kiezen voor een lang onderzoek. ‘Twee weken op bed liggen en helemaal niets doen: zou ik het kunnen, of zou ik helemaal gek worden?’. Lees Peter zijn ervaring hier.

“Deelnemers komen terug vanwege de gezelligheid, hoe dan?”. We horen het je denken. Wellicht omdat je ook denkt; Hoe gezellig kan een ziekenhuisverblijf zijn? Maar dat is het nou net: tijdens de onderzoeksperiode verblijf je niet in een ziekenhuis, maar in onze QPS-kliniek. Met een echt huiskamergevoel dankzij lieve verpleegkundigen en leuke deelnemers. Je kunt hier gamen en bordspellen spelen met anderen, of juist ongestoord Netflixen, studeren of werken. In de kliniek werken we professioneel en veilig, maar niet afstandelijk. Je voelt je er ongetwijfeld snel thuis. Lees hier de ervaringen van deelnemers bij wie dat zeker het geval was.

Als je de ervaringen van anderen deelnemers leest, zul je deze aanname al gauw moeten terugtrekken. Deelnemers zijn namelijk jong en oud, student of manager, al bijna met pensioen of staan juist aan de start van hun carrière. Dat maakt de sfeer in de kliniek ook zo gezellig; er is altijd wel iemand met wie je klikt. Weet je dat sommige deelnemers zelfs maanden of jaren later nog app-contact hebben? In sommige gevallen geven ze zich zelfs samen weer op voor een nieuw onderzoek.

Ja, we zoeken het hele jaar door veel deelnemers. Toch betekent het niet dat iedereen zomaar kan deelnemen. Dat vinden wij ook jammer! Het heeft alles te maken met een aantal redenen waar we hieronder verder op ingaan, maar de belangrijkste is misschien wel: jouw veiligheid en de kwaliteit van het onderzoek. Voordat het mogelijk geneesmiddel op mensen wordt onderzocht, vinden er jaren van onderzoek plaats in laboratoria. Op basis van die uitkomst wordt een ‘standaard deelnemer’ bepaald. Zo kijken we naar je BMI (de verhouding tussen lengte en gewicht), bepaalde bloedwaarden en je leefstijl. Om een zo kwalitatief mogelijke testomgeving te creëren, moeten de deelnemers aan een aantal basiselementen voldoen. Rook je, ligt je BMI te hoog of je hartslag laag en past dat niet binnen de formulering van ‘standaard deelnemer’? Dan ben je helaas niet geschikt voor deelname aan dit onderzoek.

We begrijpen de aanname, maar ook dit is een misverstand. De medische keuring doen we om te bepalen of je geschikt bent om deel te nemen. Het is een soort medische keuring. Dat je wordt afgewezen betekent niet dat er iets aan de hand is, maar dat je simpelweg niet voldoet aan de voorwaarden die zijn gesteld voor ‘de standaard deelnemer’, zoals we in punt 4 uitlegden. Ook dit heeft alles te maken met jouw veiligheid. Als jaren van onderzoek heeft laten zien dat er een kans is dat het middel de hartslag kan verlagen, dan is het een belangrijk punt in de medische keuring. Uit veiligheidsoverwegingen nemen we bij het bepalen van de standaard deelnemer altijd een ruime marge. Mag de hartslag van een standaard deelnemer tussen 50 en 90 liggen en is jouw hartslag 49? Dan kun je niet deelnemen. Fanatieke sporters hebben bijvoorbeeld vaak een lage hartslag in rust. Ze zijn hartstikke gezond, maar niet geschikt voor deelname aan sommige onderzoeken.

Een veel voorkomende zorg, maar eentje die we graag weerleggen. Veel mensen denken dat geneesmiddelenonderzoek gevaarlijk is, maar dat is absoluut niet waar. Deelname aan onderzoek is veilig. Dit kunnen we garanderen door jaren van onderzoek vooraf, strenge controles van ethische en medische commissies en het naleven van protocollen. De diverse commissies volgen daarbij een strenge wet- en regelgeving. Tijdens deelname staat jouw veiligheid voorop, wij zorgen voor je. We vragen elke dag hoe het met je gaat, doen de nodige onderzoeken en houden alles nauwlettend in de gaten. Daarbij doen we onderzoek naar hoe je lichaam reageert, niet of je ziek of gezond wordt. Deelnemen aan geneesmiddelenonderzoek is dus zeker niet gevaarlijk. 

“Radioactieve straling” klinkt zorgelijk, maar dat valt in het geval van geneesmiddelenonderzoek erg mee. Wist je dat je op jaarlijkse basis aan 2,5 µSv (microsievert) wordt blootgesteld? Microsievert is de maat waarmee we radioactieve straling meten. Tijdens het onderzoek word je blootgesteld aan maximaal 1 µSv. De straling wordt in minimale hoeveelheid toegevoegd aan het geneesmiddel, zodat we het kunnen ‘volgen’ in je lichaam. Hoe wordt het opgenomen, afgebroken en hoe lang blijft het in je lichaam? Overigens wordt bij lang niet ieder onderzoek deze straling toegevoegd; alleen bij zogenaamd ‘14C-onderzoek’.

Nee, dit klopt niet. Voor de meeste van onze onderzoeken zoeken wij namelijk juist gezonde deelnemers. Dit omdat we niet de “genezende werking” van het middel onderzoeken, maar de reactie van het lichaam, zoals mogelijke bijwerkingen. In sommige gevallen kijken we hoe andere geneesmiddelen op het te onderzoeken medicijn reageren. Er zijn wel zogenoemde ‘patiënt-onderzoeken’, waarbij we de werking van middelen voor bijvoorbeeld Alzheimer, Parkinson of astma onderzoeken. In dat geval werken we inderdaad alleen met patiënten. Er is ook een tegenovergesteld misverstand, nummer 9…

Sommigen denken dat geneesmiddelenonderzoek inhoudt dat je een beetje van de aandoening krijgt toegediend, om je vervolgens beter te maken. Dit is zeker niet het geval, in de eerste plaats omdat het onderzoek waar je aan meewerkt zogenoemd ‘fase 1 onderzoek is’: we onderzoeken niet de werking van het middel, maar hoe je lichaam erop reageert. Daarnaast krijg je uitsluitend het mogelijke geneesmiddel of een placebo toegediend. Dat eerste betekent: de werkzame stof zoals onderzocht tijdens jaren van research. Dat laatste wil zeggen dat je een blanco middel (bijvoorbeeld water of een “lege” capsule) krijgt toegediend. Wie wat krijgt toegediend is vertrouwelijk, om de kwaliteit van het onderzoek te waarborgen.

We sluiten af met een van de meest hardnekkige misverstanden: hoe hoger het bedrag, hoe hoger het risico van deelname aan het onderzoek. Dit klopt in geen enkel opzicht. De hoogte van de vergoeding wordt bepaald aan de hand van verschillende componenten. Het belangrijkste onderdeel is de verblijfsduur. Hoe langer je in de kliniek moet zijn, hoe meer vergoeding je krijgt. We vergoeden hiermee je tijdsinvestering in het onderzoek. Daarnaast hangt ook de mate van inspanning samen met de vergoeding. Worden er tijdens je verblijf meer handelingen verricht (zoals een MRI-scan of een ruggenprik), dan krijg je daar ook extra vergoeding voor. Lees hier alles over de opbouw van vergoeding.